Dzieci pozbawione kontaktów z dziadkami w pewnym sensie pozbawione są też prawdziwego dzieciństwa. Bo dziadkowie i wnukowie po prostu się nawzajem potrzebują. Kim są babcia i dziadziuś? Czasem potrafią groźnie pokiwać palcem, po to, by po chwili wziąć nas w ramiona. Nie bez przyczyny dziadkowie kojarzą się nam z troską i rozpieszczaniem. Od ponad trzydziestu lat w Polsce, w styczniu, obchodzimy ich święto.
W piątkowe do południe
i nasze przedszkolaki pokazały, że znają i chętnie uczestniczą w tym święcie. Nie zapominają o ukochanych babciach i dziadziusiach. Wspólnie ze swoimi wychowawczyniami przygotowały się na to święto. Każda grupa wykonała drobne upominki. Pojawiły się serduszkowe obrazki, laurki z wizerunkami dzieci, pamiątkowe kalendarze z postaciami babć i dziadków, barwne kolorowe słoiczki z przygotowaną mieszanka pachnącej soli do kąpieli. Były i od najmłodszych laurki i kwiaty.
W czasie panującej w dalszym ciągu pandemii nasi seniorzy mogli tylko zobaczyć i usłyszeć swoje wnuki jak śpiewają, recytują i tańczą dla nich dzięki nagranym występom. Wszystkie dzieci ochoczo podjęły się tego niecodziennego zadania. Trochę smutno, że za każdy występ nie słyszały gromkich braw, których jak zawsze nie żałowaliby dziadkowie. Poradziły sobie świetnie podczas występów. Każda piosenka, wiersz czy taniec pokazywał ich zdolności sceniczne i ogromne zaangażowanie w to co robią. Dzieci zaprezentowały takie piosenki, jak: ,,Dla Ciebie”, ,,Sto lat babciu, dziadku”, ,,Truskawkowy babci smak”, ,,Orkiestry dęte” czy ,, Babcia i dziadek”. Były i taniec krakowiak, układ z pomponami jak i układy do śpiewanych piosenek.
Przygotowane prezentacje dostępne są na naszej stronie facebookowej przedszkola oraz grup przedszkolnych. I tylko tak bardzo szkoda, że to wspaniałe i zawsze niezwykle radosne święto nie dane nam było spędzać razem w przedszkolu z babciami i dziadziusiami.
Tekst i foto PP nr 7
