Janusz Popławski – tenor z Ostrowca. Wystawa ze zbiorów rodziny
Ostatnia w 2016 roku wystawa w Pałacu Wielopolskich poświęcona będzie niezwykłemu artyście, pochodzącemu z Ostrowca Świętokrzyskiego „słonecznemu tenorowi” Januszowi Popławskiemu – śpiewakowi, aktorowi i reżyserowi.
Janusz Popławski urodził się 26 października 1898 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim, jako jedno z trojga dzieci Stanisława i Teodozji Popławskich. Jego ojciec był urzędnikiem kolei – kasjerem towarowym Drogi Żelaznej Iwangrodzko-Dąbrowskiej. Janusz edukację zdobywał w szkole w Sandomierzu oraz w Sumach (Rosja, gubernia charkowska), gdzie mieszkał wraz z rodzicami od 1914 do 1918 roku. Po powrocie do Polski, pracując jako urzędnik, rozwijał swoją karierę wokalną i aktorską – rozpoczął ją od nauki w szkole operowej Stanisława Boguckiego oraz w Szkole Dramatycznej. Efektem był zdany w 1925 roku egzamin do ZASPu oraz angaż do Tetru Wielkiego w Warszawie (1927) w którym występował aż do wybuchu II wojny światowej. Jego role pierwszoplanowe to m.in. Szujski („Borys Godunow”, 1932), Leński („Eugeniusz Oniegin”, 1932), Nadir („Poławiacze pereł”, 1936), Almaviva („Cyrulik sewilski”), Kawaler de Grieux („Manon”), Leopold („Żydówka”, 1937), Caramello („Noc w Wenecji”, 1932), Hrabia Lavalette („Napoleon i Teresina”, 1932). Ze swoją ówczesną żoną, gwiazdą operetki, Marylą Karwowską, brali udział w koncertach zagranicznych – w sezonie 1934/35 Janusz śpiewał partię Jontka w „Halce” granej w USA (Filadelfia, Boston, Chicago, Detroit, Brooklyn), a w 1937 dawał koncerty na Łotwie. Brał udział w radiowych wykonaniach operetek (np. „Taniec szczęścia”), próbował reżyserii („Noc w Wenecji” w T. Nowości, 1932). Grał role artystów-śpiewaków w polskich filmach „Profesor Wilczur” i „Płomienne serca”. Nagrywając płyty z muzyką popularną, posługiwał się pseudonimem Jan Bolesta oraz Marian Olszewski.
Janusz Popławski miał wszelkie zadatki na gwiazdę opery i operetki – piękny lekki tenorowy głos o promiennej barwie, urodę i prezencję sceniczną amanta oraz ujmujący uśmiech. Wykonywane przez niego pieśni: „Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem?”, „Tango Morfina”, „To był Twój błąd” czy „Gdybym miał milion”, zdobyły ogromną popularność.
Po wojnie pracował między innymi w Ludowym Teatrze Muzycznym, Teatrze Nowym w Warszawie oraz Teatrze Wybrzeże, ostatecznie swoje życie prywatne i zawodowe wiążąc z Gliwicami. W latach 1953 – 1955 był kierownikiem artystycznym Operetki Śląskiej, potem jej śpiewakiem i aktorem. Występował głównie z repertuarem operetkowym – Mac Allmers („Biała wilczyca”, 1959), Kasztelan („Nowy Don Kiszot”, 1960), Paul Barriere („Can-Can”, 1961), Rawkins („Tęcza Finiana”, 1963), Poseł włoski („Farfurka królowej Bony”, 1964), Bakkenskill („Rozwódka”, 1964), Barbaruccio („Noc w Wenecji”, 1965), Gubernator („Gasparone”, 1966), Bagrat („Keto i Kote”, 1967). Zmarł w Gliwicach w 1971r.
Na wystawie w Pałacu Wielopolskich pokażemy wiele unikatowych pamiątek po Januszu Popławskim, pochodzących ze zbiorów rodziny – fotografie, portrety rodzinne, fotografie z przedstawień, albumy. Ciekawy jest zbiór przedmiotów osobistych, wśród których są dokumenty, walizka z naklejkami z hoteli, elementy garderoby, spinki, przybory piśmienne, papierośnice. Duża część prezentowanych przedmiotów związana jest z karierą artystyczną Janusza Popławskiego – to płyty z ariami, piosenkami i pieśniami, libretta, afisze, programy przedstawień i koncertów.
Wystawa: Janusz Popławski – Tenor z Ostrowca. Wystawa ze zbiorów rodziny.
Otwarcie: 4 grudnia 2016, g. 16:00
Miejsce: Pałac Wielopolskich, ul. Świętokrzyska 37
Czas trwania: 4 grudnia 2016 – 28 lutego 2017
Kurator wystawy: Waldemar Ryszard Brociek
