„Dzieci nie myślą ani o tym, co było, ani o tym, co będzie, ale cieszą się chwilą obecną, jak mało kto potrafi.” – De la Bruyere Jean (Vercors)
Wszystko ma swój początek i koniec. Nadszedł właśnie ten czas, kiedy żegnamy naszych najstarszych przedszkolaków. To bardzo ważny moment dla dzieci, dla nas nauczycieli oraz ich rodziców. Dla starszaków to chwila radosna i pełna oczekiwania na to co przed nimi, a więc szkoła. Nowe obowiązki, koledzy i koleżanki, sale, nowe zwyczaje i otoczenie. Dla nas nauczycielek smutny czas rozstania z dziećmi, które towarzyszyły nam codziennie od czterech lat, których troski były naszymi, radości także. Obserwowaliśmy ich sukcesy, byliśmy przy nich gdy zdarzały się im złe chwile. Dla rodziców to zakończenie pierwszego etapu nauki ich pociech i początek długiej drogi edukacji jaka przed ich dziećmi i kolejne wyzwania.
Nasze pożegnanie miało niezwykle podniosły charakter, ale zawierało również chwile radosne oraz momenty wzruszające. To, czego nasze straszaki nauczyły się w ciągu tego roku szkolnego mogły zaprezentować najważniejszym gościom, rodzicom. A miały czym się pochwalić. Ich artystyczne umiejętności stworzyły niezwykłe widowisko. Ciężka praca dzieci i nauczycieli dała wspaniały efekt. Dzieci zobrazowały podróż po wybranych krajach świata prezentując wycinek ich kultury w formie tańca bądź piosenki.
Całe widowisko rozpoczęliśmy polonezem, który już na samym wstępie wyciskał łzy z oczu rodziców. Widzowie mogli zobaczyć kujawiaka w wykonaniu grupy ,,Misiów”, taniec żydowski z chustami zatańczony przez dziewczynki z obu grup starszaków. Zorbę w wykonaniu chłopców również z grupy ,,Misiów” i ,,Podróżników”. Był też taniec rosyjski do piosenki ,,Podmoskiewskie wieczory” i na koniec dziewczynki zaprezentowały układ z kwiatami do wzruszającej melodii fortepianowej. Dzieci przeplatały swoje występy wierszami i piosenkami. Zaśpiewały o Grecji i o Francji, ,,Hej przedszkole”, ,,Przedszkola czas już minął”. Pojawiła się również humorystyczna scenka prezentująca przekazywanie rodzicom informacji o złej ocenie: ,,I znowu jedynka” w wykonaniu dzieci z grupy VI. Prezentacje artystyczne miały krótkie przerywniki w postaci odczytywanych przez panie Marzannę Mazur i Milenę Soboń anegdot z życia przedszkolaków. Większość z nich nie była znana rodzicom.
Bardzo wzruszającym momentem była chwila pożegnania przedszkolaków przez panią dyrektor Annę Kuligowską i nauczycielki starszaków: Milenę Soboń, Marzannę Mazur i Annę Sarnę. Wycisnęła łzy nawet z tatusiów ,,twardzieli”. Niespodziankę sprawiło też wyróżnienie rodziców, którzy bardzo aktywnie i bezinteresownie wspierali nasze przedszkole. Byli to: państwo Beata Barska – Jagiełło, Mariusz Jagiełło, Aleksandra Sala oraz Adrian Sala. Stanowią oni przykład świetnej współpracy środowiska domowego i przedszkola.
Na pamiątkę pobytu w przedszkolu dzieci otrzymały książki oraz okolicznościowe dyplomy ukończenia przedszkola.
Nadszedł czas na opuszczenie murów przedszkola. Choć chwila ta zamyka pewien rozdział życia dziecka, to jednak nie można mówić tu o końcu. Można zacytować słowa Winstona Churchilla: „To nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku”. Wszystkiego dobrego drodzy absolwenci Przedszkola Publicznego nr 7!
Program opracowały i przygotowały panie: Jolanta Żak, Milena Soboń, Marzanna Mazur. Ogromną pomoc w samym przedstawieniu dały nauczycielki, panie: Kinga Skrzyńska, Monika Bukała, Anna Sarna oraz panie: Katarzyna Słoń, Anna Sokołowska. Dziękujemy
Tekst i foto PP nr 7
